Στην απόφαση ΕιρΘεσ 232/2023, το Ειρηνοδικείο Αθηνών έκρινε ότι η τράπεζα ευθύνεται για την αφαίρεση ποσών από τον λογαριασμό ενός πελάτη της, μέσω διαδικτυακής απάτης.
Στην υπόθεση αυτή, ο ενάγων είχε κάνει χρήση της διαδικτυακής τραπεζικής της τράπεζας για να πραγματοποιήσει μια συναλλαγή. Ωστόσο, οι επιτήδειοι είχαν καταφέρει να υποκλέψουν τα στοιχεία σύνδεσής του και να πραγματοποιήσουν μεταφορές χρημάτων από τον λογαριασμό του.
Το Ειρηνοδικείο Αθηνών έκρινε ότι η τράπεζα είχε παραβιάσει τις συμβατικές της υποχρεώσεις, καθώς δεν είχε λάβει τα κατάλληλα μέτρα ασφαλείας για την προστασία των συναλλαγών των πελατών της. Συγκεκριμένα, η τράπεζα δεν είχε ενημερώσει επαρκώς τους πελάτες της για τους κινδύνους των διαδικτυακών απατών και δεν είχε λάβει μέτρα για την ανίχνευση και την πρόληψη τέτοιων περιστατικών.
Κατόπιν αυτών, το Ειρηνοδικείο Αθηνών υποχρέωσε την τράπεζα να αποζημιώσει τον ενάγοντα για το ποσό που είχε χάσει.
Η απόφαση αυτή αποτελεί σημαντική εξέλιξη στο νομικό πλαίσιο της διαδικτυακής τραπεζικής. Επιβεβαιώνει ότι οι τράπεζες φέρουν ευθύνη για την προστασία των πελατών τους από διαδικτυακές απάτες, ακόμα και αν οι πελάτες τηρούν τα μέτρα ασφαλείας που τους έχουν συστήσει.
Η απόφαση αυτή είναι επίσης ενδιαφέρουσα, καθώς αφορά έναν κρίσιμο παράγοντα για την ευθύνη της τράπεζας σε περιπτώσεις διαδικτυακών απατών: τον ακριβή χρόνο διεκπεραίωσης της εντολής μεταφοράς των χρημάτων.
Στην υπόθεση αυτή, ο ενάγων ισχυρίστηκε ότι η τράπεζα ευθύνεται για την απώλεια των χρημάτων του, καθώς η εντολή μεταφοράς των χρημάτων διεκπεραιώθηκε εντός πολύ σύντομου χρονικού διαστήματος, γεγονός που υποδηλώνει ότι η τράπεζα δεν είχε λάβει τα απαραίτητα μέτρα ασφαλείας.
Τα βασικά σημεία της απόφασης είναι τα εξής:
Η τράπεζα ευθύνεται για την ασφάλεια των συναλλαγών των πελατών της, ακόμα και αν οι πελάτες τηρούν τα μέτρα ασφαλείας που τους έχουν συστήσει.
Η τράπεζα έχει υποχρέωση να ενημερώνει τους πελάτες της για τους κινδύνους των διαδικτυακών απατών και να λαμβάνει μέτρα για την ανίχνευση και την πρόληψη τέτοιων περιστατικών.
Σύμφωνα με το δικαστήριο, στη συγκεκριμένη υπόθεση (ΕιρΘεσ 232/2023) ίσχυσαν επίσης τα εξής:
Ο ενάγων είχε λάβει τα απαραίτητα μέτρα ασφαλείας, καθώς είχε χρησιμοποιήσει ισχυρό κωδικό πρόσβασης και είχε ενεργοποιήσει τη διπλή επαλήθευση.
Η τράπεζα είχε ενημερώσει τους πελάτες της για τους κινδύνους των διαδικτυακών απατών.
Ωστόσο, το δικαστήριο έκρινε ότι η τράπεζα δεν είχε λάβει τα κατάλληλα μέτρα ασφαλείας για την πρόληψη της απάτης. Συγκεκριμένα, το δικαστήριο εκτίμησε ότι η τράπεζα θα μπορούσε να είχε ανιχνεύσει την απάτη εάν είχε εφαρμόσει πιο αυστηρά μέτρα ασφαλείας, όπως η καθυστέρηση της διεκπεραίωσης των εντολών μεταφοράς χρημάτων για ένα σύντομο χρονικό διάστημα.
Κατόπιν αυτών, το δικαστήριο διέταξε την επανάληψη της συζήτησης, προκειμένου η τράπεζα να προσκομίσει αποδεικτικά στοιχεία για τον ακριβή χρόνο διεκπεραίωσης της εντολής μεταφοράς των χρημάτων.
Εάν η τράπεζα δεν προσκομίσει αποδεικτικά στοιχεία για τον ακριβή χρόνο διεκπεραίωσης της εντολής μεταφοράς των χρημάτων, το δικαστήριο μπορεί να κρίνει ότι η τράπεζα φέρει ευθύνη για την απώλεια των χρημάτων του ενάγοντα.
Η απόφαση αυτή αποτελεί θετική εξέλιξη για τους καταναλωτές, καθώς τους παρέχει μεγαλύτερη προστασία από διαδικτυακές απάτες.
