· Το ανήλικο τέκνο δικαιούται διατροφή από τους γονείς του, εφόσον όμως καταναλώσει τα εισοδήματα του, όχι όμως και το κεφάλαιο της περιουσίας του.
· Οι γονείς του ανήλικου τέκνου δεν έχουν το δικαίωμα να προβάλουν την ένσταση διακινδύνευσης ιδίας διατροφής στην αξίωση του ανήλικου τέκνου για διατροφή.
· Κατά κανόνα η διατροφή του τέκνου είναι χρηματική μπορεί να είναι όμως και σε είδος.
· Οι τρόποι μέσω των οποίων οι γονείς συνεισφέρουν στη διατροφή του τέκνου είναι με τη περιουσία τους, με τα εισοδήματα τους, με την εργασία τους καθώς και με τη προσωπική εργασία του γονέα που έχει την επιμέλεια του τέκνου που αποτελεί τη λεγόμενη συνεισφορά σε είδος.
· Η διατροφή του ανήλικου τέκνου είναι ανάλογη και προσδιορίζεται σύμφωνα με τις ανάγκες του τέκνου που είναι απόρροια των συνθηκών της ζωής του.
· Δικαίωμα διατροφής έχει και το ενήλικο τέκνο αν δεν έχει κινητή ή ακίνητη περιουσία για τη κάλυψη των βιοτικών του αναγκών.
· Σημαντικό είναι να επισημανθεί πως οι γονείς του ενήλικου τέκνου μπορούν να προβάλλουν την ένσταση διακινδύνευσης ιδίας διατροφής αν το ανήλικο έχει περιουσία από την οποία δύναται να καλύψει τη διατροφή του.
· Σε περίπτωση μεταβολής των όρων διατροφής μπορεί να πραγματοποιηθεί μεταρρυθμιστική αγωγή με αίτημα την αύξηση, τη μείωση ακόμα και τη παύση της διατροφής αν φυσικά υπάρχουν αποχρώντες λόγοι.
· Αρμόδιο δικαστήριο για την εκδίκαση ζητημάτων διατροφής είναι το Μονομελές Πρωτοδικείο και κατά τόπο αρμόδιο δικαστήριο είναι το δικαστήριο του τόπου κατοικίας των τέκνων και σε περίπτωση διατροφής ανήλικων τέκνων το δικαστήριο του τόπου εκπλήρωσης της παροχής.