Ως γνωστόν η επιμέλεια αποτελεί τμήμα της γονικής μέριμνας. Ο γονέας που έχει την επιμέλεια του τέκνου έχει αυξημένη δυνατότητα παρέμβασης στη καθημερινότητα του τέκνου. Με τη νέα τροπολογία όμως του νέου άρθρου 1519 ΑΚ περιορίζεται η δυνατότητα του γονέα που έχει την επιμέλεια του τέκνου και απαιτείται η συγκατάθεση και του γονέα που δεν έχει την επιμέλεια.
Στο νέο άρθρο λοιπόν αναφέρεται πως σε μη επαναλαμβανόμενες, σοβαρές αποφάσεις που αφορούν το μέλλον του παιδιού θα έχουν λόγο και οι δύο γονείς και όχι μόνο αυτός που ασκεί την επιμέλεια με δικαστική απόφαση. Όπως καθίσταται σαφές, με τη καινούργια διάταξη επέρχεται διεύρυνση του κύκλου των πράξεων για τις οποίες θα πρέπει να υπάρχει κοινή απόφαση των γονιών άσχετα με το ποιος εκ των δύο έχει την επιμέλεια.
Οι πράξεις αυτές είναι όσες επηρεάζουν αποφασιστικά το μέλλον του παιδιού και δεν επαναλαμβάνονται. Χαρακτηριστικές περιπτώσεις είναι οι κοινές αποφάσεις που θα πρέπει να ληφθούν για την εκπαίδευση του παιδιού (π.χ. θα πάει σε δημόσιο ή ιδιωτικό σχολείο;) καθώς και αυτές που αφορούν τη προετοιμασία του για πρωταθλητισμό (π.χ. συμφωνούν και οι δύο το παιδί να αθλείται εντατικά ή μήπως ο ένας κρίνει πως πρέπει να δοθεί έμφαση στα σχολικά του μαθήματα;).
Θα πρέπει να επισημανθεί πως εξακολουθεί να ισχύει η υποχρέωση κοινής απόφασης των γονέων για ζητήματα που αφορούν τον καθορισμό του θρησκεύματος του τέκνου καθώς και την ονοματοδοσία του, καθώς αποτελούν αντικείμενο της γονικής μέριμνας που εμπερικλείει την επιμέλεια του τέκνου.
