Η προβολή της ένστασης παραγραφής για πρώτη φορά στην κατ’ έφεση δίκη είναι δυνατή υπό προϋποθέσεις.
Πιο συγκεκριμένα:
Εάν η αγωγή ασκήθηκε μετά την παρέλευση του χρόνου παραγραφής:
Σε αυτή την περίπτωση, η ένσταση παραγραφής μπορεί να προβληθεί για πρώτη φορά στο Εφετείο, ανεξάρτητα από το αν είχε προταθεί πρωτοδίκως.
Εάν η αγωγή ασκήθηκε πριν την παρέλευση του χρόνου παραγραφής, αλλά ο χρόνος παραγραφής συμπληρώθηκε έως την συζήτηση της έφεσης:
Σε αυτή την περίπτωση, η ένσταση παραγραφής μπορεί να προβληθεί για πρώτη φορά στο Εφετείο, αλλά ο διάδικος που την προβάλλει οφείλει να επικαλεστεί και να αποδείξει ότι δεν γνώριζε και δεν μπορούσε να γνωρίζει τον λόγο παραγραφής πριν την συζήτηση της έφεσης.
Επιπρόσθετα, λαμβάνονται υπόψη τα ακόλουθα:
Η ένσταση παραγραφής είναι διαδικαστική ένσταση και, ως εκ τούτου, μπορεί να προβληθεί αυτεπαγγέλτως από το δικαστήριο.
Το δικαστήριο οφείλει να ερευνήσει αυτεπαγγέλτως αν η ένδικη αξίωση έχει υποκύψει στην παραγραφή, ανεξάρτητα από το αν έχει προβληθεί σχετική ένσταση από τους διαδίκους.
Συνοψίζοντας:
Η ένσταση παραγραφής μπορεί να προβληθεί για πρώτη φορά στην κατ’ έφεση δίκη, αλλά υπό προϋποθέσεις.
Ο διάδικος που την προβάλλει οφείλει να επικαλεστεί και να αποδείξει ότι δεν γνώριζε και δεν μπορούσε να γνωρίζει τον λόγο παραγραφής.
Το δικαστήριο οφείλει να ερευνήσει αυτεπαγγέλτως αν η ένδικη αξίωση έχει υποκύψει στην παραγραφή.
Η έννοια του πράγματος κατά την περίπτωση 8 του άρθρου 559 ΚΠολΔ
Σύμφωνα με την περίπτωση 8 του άρθρου 559 ΚΠολΔ, αναίρεση επιτρέπεται αν το δικαστήριο έλαβε υπόψη πράγματα που δεν προτάθηκαν και έχουν ουσιώδη επίδραση στην έκβαση της δίκης.
Ως “πράγματα” νοούνται:
Οι αυτοτελείς πραγματικοί ισχυρισμοί, οι οποίοι τείνουν σε θεμελίωση, κατάλυση ή παρακώλυση του δικαιώματος που ασκείται με την αγωγή, την ένσταση ή αντένσταση.
Συμπεριλαμβάνονται:
Ιστορικά περιστατικά
Νομικά επιχειρήματα
Αιτήματα
Αντιρρήσεις
Δεν θεωρούνται “πράγματα”:
Η νομική κρίση του δικαστηρίου
Η ερμηνεία των αποδείξεων
Η αξιολόγηση των πραγματικών περιστατικών
Περαιτέρω, προς τα μη προταθέντα πράγματα εξομοιώνονται:
Ισχυρισμοί που προτάθηκαν απαραδέκτως
Ισχυρισμοί που προτάθηκαν αόριστα
Συνοψίζοντας:
Η έννοια του “πράγματος” στην περίπτωση 8 του άρθρου 559 ΚΠολΔ είναι ευρεία και περιλαμβάνει κάθε αυτοτελή πραγματικό ισχυρισμό.
Ορισμένοι ισχυρισμοί δεν θεωρούνται “πράγματα”, όπως η νομική κρίση του δικαστηρίου.
Ισχυρισμοί που προτάθηκαν απαραδέκτως ή αόριστα εξομοιώνονται προς τα μη προταθέντα.
Από το άρθρο 527 ΚΠολΔ προκύπτει η δυνατότητα προβολής νέων πραγματικών ισχυρισμών στην κατ’ έφεση δίκη, κατ’ εξαίρεση, από τον εναγόμενο, εναντίον του οποίου η αγωγή έγινε δεκτή με την εκκαλουμένη. Η προβολή τους γίνεται με δύο τρόπους:
1. Με ειδικό λόγο έφεσης:
Ο εναγόμενος μπορεί να ασκήσει ειδικό λόγο έφεσης, εάν η αγωγή έγινε δεκτή με την εκκαλουμένη, χωρίς να έχει λάβει χώρα συζήτηση στο πρωτοβάθμιο δικαστήριο.
Στην περίπτωση αυτή, ο εναγόμενος δύναται, με τον ειδικό λόγο έφεσης, να προβάλει όλους τους πραγματικούς ισχυρισμούς που θεμελιώνουν την άμυνά του, ανεξάρτητα αν τους είχε προτείνει ή όχι στην πρωτόδικη δίκη.
2. Με πρόσθετο δικόγραφο:
Ο εναγόμενος δύναται να προβάλει νέους πραγματικούς ισχυρισμούς με πρόσθετο δικόγραφο, ανεξάρτητα αν ασκήθηκε ή όχι έφεση από τον ίδιο ή από άλλο διάδικο.
Η προβολή νέων ισχυρισμών με πρόσθετο δικόγραφο περιορίζεται στις ακόλουθες περιπτώσεις:
Νέοι ισχυρισμοί που γεννήθηκαν μετά τη συζήτηση στο πρωτοβάθμιο δικαστήριο.
Ισχυρισμοί που λαμβάνονται υπόψη αυτεπαγγέλτως από το δικαστήριο.
Ισχυρισμοί για τους οποίους το δικαστήριο κρίνει ότι δεν προβλήθηκαν εγκαίρως στην πρωτόδικη δίκη από δικαιολογημένη αιτία.
Ισχυρισμοί που προέκυψαν για πρώτη φορά μεταγενέστερα.
Ισχυρισμοί που αποδεικνύονται εγγράφως ή με δικαστική ομολογία του αντιδίκου.
Πρέπει να τονιστεί ότι η προβολή νέων ισχυρισμών στην κατ’ έφεση δίκη δεν είναι ανεξέλεγκτη. Το δικαστήριο έχει την ευχέρεια να κρίνει αν η προβολή τους είναι συνεπής με την κατ’ έφεση διαδικασία και αν δεν θίγει τα δικαιώματα του αντίδικου.
Συνοψίζοντας:
Ο εναγόμενος, εναντίον του οποίου η αγωγή έγινε δεκτή με την εκκαλουμένη, μπορεί να προβάλει νέους πραγματικούς ισχυρισμούς στην κατ’ έφεση δίκη, κατ’ εξαίρεση και με τους τρόπους που προβλέπονται στο άρθρο 527 ΚΠολΔ.
Η προβολή νέων ισχυρισμών ελέγχεται από το δικαστήριο, το οποίο μπορεί να κρίνει αν είναι απαράδεκτη.
