Η υποχρέωση διατροφής των γονέων προς τα τέκνα τους ορίζεται από τον νόμο και υφίσταται έως ότου τα τέκνα αποκτήσουν την ικανότητα να συντηρούν τον εαυτό τους. Η ενηλικίωση του τέκνου δεν συνεπάγεται αυτομάτως και την οικονομική αυτονομία του τέκνου.
Η ύπαρξη ή μη υποχρέωσης διατροφής μετά την ενηλικίωση του τέκνου εξαρτάται από πλήθος παραμέτρων, όπως:
Επιδίωξη ανώτερης εκπαίδευσης: Εάν το τέκνο φοιτά σε πανεπιστήμιο ή άλλο ίδρυμα ανώτερης εκπαίδευσης πλήρους φοίτησης, τεκμαίρεται η αδυναμία του να συντηρήσει τον εαυτό του. Η υποχρέωση διατροφής δύναται να παραταθεί έως την ολοκλήρωση των σπουδών, λαμβάνοντας υπόψη τυχόν εύλογη παράταση.
Επαγγελματική κατάρτιση: Η φοίτηση σε σχολές επαγγελματικής κατάρτισης ή η μαθητεία δύναται επίσης να θεμελιώσει δικαίωμα διατροφής, εφόσον το τέκνο δεν δύναται να εργαστεί και να συντηρηθεί παράλληλα.
Ευκαιρίες εργασίας: Η ύπαρξη ή μη διαθέσιμων θέσεων εργασίας στον κλάδο σπουδών ή κατάρτισης του τέκνου λαμβάνεται υπόψη. Η αδυναμία εύρεσης εργασίας δύναται να παρατείνει την υποχρέωση διατροφής.
Οικονομική κατάσταση τέκνου: Εξετάζεται τυχόν εισόδημα από εργασία, υποτροφίες ή άλλες πηγές, το οποίο δύναται να καλύπτει εν μέρει ή ολικώς τις ανάγκες του.
Οικονομική κατάσταση γονέων: Η δυνατότητα των γονέων να καταβάλλουν διατροφή λαμβάνεται σοβαρά υπόψη. Η τυχόν δυσχερής οικονομική τους κατάσταση δύναται να οδηγήσει σε μείωση ή και διακοπή της διατροφής.
Κάθε περίπτωση κρίνεται ατομικά, λαμβάνοντας υπόψη τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά και τις συνθήκες που την περιβάλλουν. Σημαντική είναι η προσφυγή σε δικηγόρο για την αξιολόγηση της συγκεκριμένης κατάστασης και την υπεράσπιση των δικαιωμάτων του τέκνου.
Επιπρόσθετα, κρίνεται χρήσιμο να επισημανθεί ότι:
Η υποχρέωση διατροφής δύναται να λήξει εάν το τέκνο τελεί σε αδικαιολόγητη αδράνεια ως προς την επαγγελματική του αποκατάσταση.
Η ύπαρξη γάμου ή σύμφωνου συμβίωσης τεκμαίρει, σε ορισμένες περιπτώσεις, την οικονομική αυτονομία του τέκνου.
Η διατροφή δύναται να καταβληθεί σε χρήμα ή σε είδος, καλύπτοντας στέγαση, διατροφή, ρουχισμό, ιατροφαρμακευτική περίθαλψη και έξοδα εκπαίδευσης.
Συμπερασματικά, η υποχρέωση διατροφής μετά την ενηλικίωση του τέκνου αποτελεί ένα σύνθετο ζήτημα, με πλήθος παραγόντων να επηρεάζουν την ύπαρξη ή μη της υποχρέωσης. Η αξιολόγηση κάθε περίπτωσης οφείλει να γίνεται με βάση τα πραγματικά περιστατικά και με νομική καθοδήγηση.
Όταν το τέκνο αρχίζει να αποκτά τακτικό εισόδημα, η αξιολόγηση της υποχρέωσης διατροφής του γονέα όντως γίνεται ευχερέστερη.
Πρέπει να ληφθούν υπόψη διάφοροι παράγοντες, όπως:
Ύψος εισοδήματος:
Εάν το εισόδημα του τέκνου καλύπτει πλήρως τις βασικές του ανάγκες (διατροφή, στέγαση, ένδυση, υγεία), τότε η υποχρέωση διατροφής του γονέα ίσως παύει.
Εάν το εισόδημα δεν αρκεί, ο γονέας ίσως οφείλει να καταβάλλει συμπληρωματική διατροφή.
Συνθήκες αγοράς εργασίας:
Η δυσκολία εύρεσης εργασίας ίσως δικαιολογεί την παροχή διατροφής, έστω και αν το τέκνο έχει κάποιο εισόδημα.
Η ύπαρξη ευκαιριών για εξέλιξη και αύξηση του εισοδήματος θα αξιολογηθεί από το δικαστήριο.
Εκπαίδευση:
Η φοίτηση σε σχολείο ή πανεπιστήμιο ίσως δικαιολογεί την παροχή διατροφής, ακόμα και αν το τέκνο έχει κάποιο εισόδημα.
Η ύπαρξη προγραμμάτων επανεκπαίδευσης ή συνεχούς εκπαίδευσης ίσως λαμβάνεται υπόψη.
Ξένες γλώσσες:
Η εκμάθηση ξένων γλωσσών ίσως κρίνεται απαραίτητη για την άσκηση του επαγγέλματος του τέκνου.
Το κόστος εκμάθησης ξένων γλωσσών, ίσως επηρεάζει το ύψος της διατροφής.
Περιστάσεις:
Η ύπαρξη ιδιαίτερων περιστάσεων (π.χ. αναπηρία, ασθένεια) ίσως επηρεάζει την υποχρέωση διατροφής.
Συνολικά:
Η ύπαρξη εισοδήματος από το τέκνο δεν παύει αυτομάτως την υποχρέωση διατροφής του γονέα.
Το δικαστήριο λαμβάνει υπόψη διάφορους παράγοντες για να κρίνει αν οφείλεται διατροφή και ποια θα είναι το ύψος της. Τέλος είναι σημαντικό να επισημανθεί πως κάθε περίπτωση έχει μοναδικά δεδομένα και αξιολογείται ξεχωριστά.
