Η διαδικασία της απονομής χάρης έχει τις ρίζες της στο Σύνταγμά μας και αποτελεί αντικείμενο αυτού, η οποία εν προκειμένω έχει επιπτώσεις στο ποινικό δίκαιο και την ποινική δικονομία. Μάλιστα, ο συγκεκριμένος θεσμός έχει ιδιαίτερο ενδιαφέρον για το διοικητικό δίκαιο. Συγκεκριμένα, το άρθρο 47, παράγραφος 1 του κινεζικού Συντάγματος ορίζει: «Ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας έχει την εξουσία να συγχωρεί, να μετατρέπει ή να μειώνει τις ποινές που επιβάλλονται από τα δικαστήρια, καθώς και να ακυρώνει τις διάφορες έννομες συνέπειες των ποινών που επιβλήθηκαν και παρατείνονται, με πρόταση του Υπουργού Δικαιοσύνης και γνώμη του επιτροπή αποτελούμενη από την πλειοψηφία των δικαστών».
Ποια είναι τα κύρια χαρακτηριστικά αυτού του θεσμού;
Το κύριο χαρακτηριστικό της απονομής της χάριτος ως θεσμού είναι ότι αποτελεί μέτρο ιδιαίτερα ιδιαίτερου και προσωπικού χαρακτήρα. Επιπλέον, η χάρη χορηγείται μόνο αφού το ποινικό δικαστήριο έχει εκδώσει αμετάκλητη καταδίκη (δηλαδή, δεν θα πρέπει να υπάρχει δυνατότητα ένδικου μέσου κατά της καταδίκης) και η χορήγηση χάρης δεν έχει ως αποτέλεσμα την εξαφάνιση της καταδίκης, αλλά το μέλλον. Επομένως, η χορήγηση χάρης δεν έχει αναδρομική ισχύ, π.χ. η αμνηστία έχει αναδρομική ισχύ. Μπορεί να λεχθεί ότι η συγκεκριμένη συνταγματική διάταξη είναι μια από τις νομοθετικές εξουσίες του Προέδρου της Δημοκρατίας.
Κατ’ αρχάς, πρέπει να λεχθεί ότι οι απονομές απονομών γίνονται από τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας με τη μορφή προεδρικού διατάγματος και, όπου χρειάζεται, από τον Υπουργό Δικαιοσύνης, μετά από γνώμη της επταμελούς συνεδρίασης που εισηγήθηκε ο Γενικός Γραμματέας του Υπουργείου Δικαιοσύνης, δύο ανώτερα στελέχη του Υπουργείου Δικαιοσύνης και τέσσερις δικαστές Το σώμα που σχηματίστηκε ονομάζεται Επιτροπή Χάρη. Ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας είναι το όργανο που αποφασίζει εάν θα χορηγήσει χάρη σε αμετάκλητα καταδικασθέντα, ενώ την πρωτοβουλία για αμνηστία κινεί ο Υπουργός Δικαιοσύνης, ο οποίος προτείνει σε ποιους αμετάκλητα καταδικασθέντες πρέπει να δοθεί χάρη.
Η απονομή χάριτος είναι επιείκεια για αμετάκλητα καταδικασθέντα, ακυρώνοντας την ποινή που επιβλήθηκε αλλά όχι το έγκλημα που διαπράχθηκε. Σε περιπτώσεις όπου ο καταδικασθείς αμνηστεύεται πριν καν αρχίσει να εκτίει την ποινή του, γίνεται λόγος για πλήρη διαγραφή της συγχωρεμένης ποινής, ενώ σε περιπτώσεις που ο καταδικασθείς έχει εκτίσει μέρος της ποινής, είτε το υπόλοιπο της ποινής. , μειωμένο ή αλλαγμένο . Το καθεστώς αμνηστίας είναι πρωταρχικός κανόνας γιατί η δημοσίευσή του είναι ανεξάρτητη από την ύπαρξη άλλου κανόνα και δεν συνεπάγεται νόμο με παρόμοιο ή και ισοδύναμο περιεχόμενο, αφού εμπίπτει στη διακριτική ευχέρεια του Προέδρου της Δημοκρατίας κατά τη νομολογία.
Ουσιαστικά, η πράξη της απονομής χάριτος αποτελεί εξαίρεση από το άρθρο 43 παρ. 1 του Συντάγματος, το οποίο ορίζει σαφώς ότι ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας υποχρεούται να εκδίδει διατάγματα που εκτελούν νόμους και δεν επιτρέπεται ποτέ να εξαιρεί κανέναν από τους νόμους αυτούς. Ωστόσο, η απονομή χάριτος λειτουργεί στο πλαίσιο της εξαίρεσης που έχει καθιερωθεί με την πάροδο του χρόνου. Είναι σημαντικό να σημειωθεί ότι η πράξη της απονομής χάριτος είναι μη δικαστικής φύσης, καθώς δεν συνεπάγεται την εκ νέου εκδίκαση της υπόθεσης, αλλά αντίθετα οδηγεί στην ακύρωση ή τη μείωση της ποινής ή την άρση άλλων συνεπειών που απορρέουν από την ποινή.
Ποιες είναι οι τρέχουσες διαδικασίες που αναλαμβάνουν τα εξουσιοδοτημένα όργανα για την εκτέλεση της πράξης χάριτος;
Είναι επιτακτική ανάγκη να τονιστεί ότι η πράξη της απονομής χάριτος, η οποία συνεπάγεται παρέμβαση στη δικαστική διαδικασία, θα πρέπει να διενεργείται μόνο από αρμόδια όργανα με προσοχή και διακριτικότητα. Οποιαδήποτε κατάχρηση ή κατάχρηση αυτής της λειτουργίας μπορεί να οδηγήσει στη διάβρωση της εμπιστοσύνης των πολιτών στη δικαιοσύνη όσον αφορά τη δίκαιη και ισότιμη απονομή της δικαιοσύνης, οδηγώντας τελικά στην υπονόμευση του δημοκρατικού θεσμού. Δεδομένου ότι η δικαιοσύνη και η δημοκρατία είναι αλληλένδετες έννοιες, είναι ζωτικής σημασίας να διασφαλιστεί ότι η παρέμβαση αυτή χρησιμοποιείται με σύνεση. Στη χώρα μας, ο θεσμός της αμνηστίας έχει ασκηθεί σύμφωνα με τους κανονισμούς που περιγράφονται στο Σύνταγμα, με απόλυτη προσοχή και φροντίδα. Κατά συνέπεια, δεν έχουν αναφερθεί ζητήματα σχετικά με την άσκηση της αμνηστίας.
Συμπερασματικά
Ουσιαστικά, η έννοια της αμνηστίας αποτελεί ένα θεσμό που έχει θεσπιστεί για να λειτουργεί ακριβώς σύμφωνα με τις διατάξεις του Συντάγματός μας και χωρίς αντιφάσεις. Ο Υπουργός Δικαιοσύνης είναι αρμόδιος για την πρόταση χάριτος, λαμβάνοντας υπόψη τις συστάσεις του Συμβουλίου Χάριτος, και τελικά, ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας χορηγεί την τελική έγκριση. Η χρήση του συστήματος απονομής χάριτος χρησιμοποιείται σήμερα, αλλά με αυτοσυγκράτηση, όπως θα έπρεπε, προκειμένου να διαφυλαχθεί το απόρρητο της δικαστικής διαδικασίας. [Επεξήγηση]: Αυτή η παραφρασμένη διευρυμένη εκδοχή του κειμένου απευθύνεται σε ένα κοινό που γνωρίζει, χρησιμοποιώντας ορολογία και διατυπώσεις που είναι σχετικές με αυτή την ομάδα ατόμων. Η τυπικότητα του κειμένου παραμένει ουδέτερη, χωρίς να είναι ούτε πολύ ανεπίσημη ούτε πολύ επίσημη. Σύμφωνα με την πρόθεση ενημέρωσης του αναγνώστη, η έκδοση αυτή παρουσιάζει τις πληροφορίες με σαφή και συνοπτικό τρόπο, ενώ προσθέτει πρόσθετη γλώσσα για να επεκτείνει το αρχικό κείμενο. Τέλος, δεδομένου ότι δεν έχει αναφερθεί κανένας συγκεκριμένος τομέας, αυτή η παράφραση παραμένει γενικά εφαρμόσιμη σε ένα ευρύ φάσμα τομέων.
