Μήνυση για μη καταβολή διατροφής; Τι αναφέρει το άρθρο 358. Ένδεχομένως, αυτό το συγκεκριμένο πρόβλημα αποτελεί μια από τις πιο συνηθισμένες δυσκολίες που αντιμετωπίζουν οι άνθρωποι που λαμβάνουν διατροφή για τα παιδιά τους, είτε κατά τη διάρκεια της σχέσης τους είτε μετά τον χωρισμό τους με μια αμετάκλητη απόφαση διαζυγίου.
Ωστόσο, ο νόμος προβλέπει σαφείς διαδικασίες για την εκτέλεση των δικαστικών αποφάσεων σε αυτό το θέμα. Αρχικά, δίνει τη δυνατότητα στον δικαιούχο γονικής διατροφής, ή σε οποιονδήποτε άλλον δικαιούχο διατροφής, να ζητήσει ασφαλιστικά μέτρα, όπως προσωρινή διαταγή και κανονική αγωγή, με σκοπό να εξασφαλίσει την πληρωμή της διατροφής σύμφωνα με τη δικαστική απόφαση. Ο νόμος προστατεύει έτσι τον δικαιούχο διατροφής, προκειμένου να διασφαλίσει το επίπεδο διαβίωσής του και να μην βρεθεί σε οικονομικές δυσχέρειες.
Πέρα από αυτές τις διαδικασίες, που ανήκουν στην αρμοδιότητα των πολιτικών δικαστηρίων, υπάρχει και η δυνατότητα για τον δικαιούχο να υποβάλει μήνυση για την μη καταβολή της διατροφής, προκειμένου να διεκδικήσει την εκτέλεση της δικαστικής απόφασης σχετικά με τη διατροφή, ή των συμφωνηθέντων στη συμβολαιογραφική πράξη, σε περίπτωση συναινετικού διαζυγίου.
Μήνυση για μη καταβολή διατροφής – Τι αναφέρει το άρθρο 358 του ποινικού κώδικα
Σύμφωνα με το άρθρο 358 του Ποινικού Κώδικα, διαπράττεται το παράπτωμα της μη καταβολής διατροφής όταν ο υποχρεούμενος να παρέχει διατροφή σε άλλο πρόσωπο παραβαίνει εσκεμμένα την νομική υποχρέωσή του, όπως αυτή προβλέπεται από τον νόμο, και έχει επιβεβαιωθεί τουλάχιστον προσωρινά από το δικαστήριο. Αυτό το παράπτωμα δημιουργείται όταν ο υποχρεούμενος αρνείται ή αμελεί να πληρώσει τη διατροφή, παρά το γεγονός ότι έχει την οικονομική δυνατότητα να το πράξει, με αποτέλεσμα το δικαιούχο πρόσωπο να υποφέρει οικονομικές δυσκολίες και να χρειαστεί να ζητήσει βοήθεια από άλλους. Για να ισχύει αυτή η ποινική υπόσταση, είναι απαραίτητο να υπάρχει νομικά αναγνωρισμένη υποχρέωση διατροφής, η οποία παραβιάζεται σκόπιμα από τον υποχρεούμενο, και ο δικαιούχος αυτής της διατροφής να βρίσκεται σε τέτοια οικονομική κατάσταση που δεν μπορεί να καλύψει τις βασικές του ανάγκες.
Το αδίκημα αυτό εμπίπτει στην κατηγορία των αυτεπαγγέλτως διωκόμενων αδικημάτων, πράγμα που σημαίνει ότι μπορεί να ενεργοποιηθεί η ποινική διαδικασία ακόμη και χωρίς την υποβολή καταγγελίας από τον θύμα. Η ποινή που επιβάλλεται είναι η στερητική της ελευθερίας, με δυνατότητα φυλάκισης έως ένα έτος. Επίσης, αν ο υπόχρεος διατροφής επαναλαμβάνει την παραβίαση σε διάφορες περιπτώσεις, η ποινή μπορεί να επιβληθεί περισσότερες φορές.
Το κείμενο αναφέρει επίσης ότι η υποβολή μήνυσης για τη μη καταβολή της διατροφής αποτελεί αποτελεσματικό μέσο πίεσης για τους δικαιούχους της διατροφής, καθώς οι υπόχρεοι διατροφής φοβούνται την ποινική καταδίκη και τη φυλάκιση. Επίσης, αν ο υπόχρεος καταδικαστεί σε συνολική ποινή φυλάκισης που υπερβαίνει ένα έτος, τότε το δικαστήριο δεν μπορεί να αναστείλει την έκτιση της ποινής και αναγκάζει τον υπόχρεο να πληρώσει χρηματική ποινή αντί αυτής. Αυτό αποτελεί πίεση για τον υπόχρεο να εκπληρώσει τις διατροφικές του υποχρεώσεις.
Είναι σημαντικό να σημειώσετε ότι αυτές οι πληροφορίες αντικατοπτρίζουν τη νομοθεσία που ίσχυε μέχρι τον Σεπτέμβριο του 2021, και οι νομικοί κανόνες μπορεί να έχουν αλλάξει από τότε. Συνιστώ να συμβουλευτείτε έναν ειδικό νομικό για τις τρέχουσες πληροφορίες και νομοθεσία σχετικά με αυτό το θέμα.
Ωστόσο, οι νομικές διαδικασίες που πρέπει να ακολουθηθούν για την είσπραξη των ποσών διατροφής, όπως η αναζήτηση ασφαλιστικών μέτρων και η καταγραφή της αγωγής για την επιδίκαση διατροφής, είναι διαδικασίες που πρέπει να ακολουθηθούν από τον δικαιούχο της διατροφής. Επιπλέον, οι διαδικασίες αναγκαστικής εκτέλεσης μπορούν να χρησιμοποιηθούν για την είσπραξη των χρημάτων που έχουν επιδικαστεί ως διατροφή.
Είναι σημαντικό να σημειώσουμε ότι το αδίκημα της μη καταβολής διατροφής δεν αποτελεί μόνο ποινική πτυχή, αλλά και νομική διαδικασία που απαιτεί τη λήψη μέτρων από τον δικαιούχο, προκειμένου να εξασφαλίσει την είσπραξη της διατροφής. Συγκεκριμένα, η μήνυση για τη μη καταβολή διατροφής, αν και υπάρχει δικαστική απόφαση, λειτουργεί ως ισχυρό μέσο πίεσης στον υπόχρεο διατροφής, ο οποίος μπορεί να καταβάλει τα χρήματα που οφείλει, αλλά δεν το κάνει, προκαλώντας σοβαρή οικονομική δυσκολία στον δικαιούχο διατροφής.
Συνοψίζοντας, το αδίκημα της μη καταβολής διατροφής ρυθμίζεται από τον ποινικό μας κώδικα, ενώ η διαδικασία είναι πολυσύνθετη και περιλαμβάνει την εφαρμογή ασφαλιστικών μέτρων και προσωρινών διαταγμάτων, την υποβολή της αγωγής για τη διατροφή, και τη διαδικασία αναγκαστικής εκτέλεσης για την είσπραξη των χρημάτων που έχουν επιδικαστεί ως διατροφή.
