Προσβολή της πατρότητας. Η παραβίαση της πατρότητας αντιμετωπίζεται στο οικογενειακό δίκαιο με έμφαση στις σχέσεις μεταξύ γονέων και παιδιών. Ο νομοθέτης έχει ορίσει σαφείς και λεπτομερείς διαδικασίες για περιπτώσεις αμφιβολίας σχετικά με την πατρότητα του παιδιού.
Στον αστικό κώδικα μας, ορίζεται ότι η διάρκεια της κύησης είναι 9 μήνες και ότι το παιδί θεωρείται ως του συζύγου της μητέρας, αν αυτό γεννήθηκε κατά τη διάρκεια του γάμου ή εντός 300 ημερών από τη λύση ή την ακύρωση του γάμου σύμφωνα με το άρθρο 1465 α.κ. Ωστόσο, υπάρχουν περιπτώσεις όπου αυτή η προϋπόθεση δεν είναι εφικτή στην πράξη, καθώς ο βιολογικός πατέρας του παιδιού που γεννιέται μπορεί να μην είναι ο νόμιμος σύζυγος της μητέρας. Σε τέτοιες περιπτώσεις, απαιτούνται νομικές διαδικασίες για την αποκάλυψη της αλήθειας και την επίσημη αναγνώριση της γενετικής συγγένειας του παιδιού με τον βιολογικό του πατέρα.
Ποιοι επιτρέπεται να κινήσουν αγωγή για την παραβίαση της πατρότητας σύμφωνα με τον νόμο;
Η σχετική αγωγή μπορεί να κατατεθεί, βάσει του νόμου, από τα ακόλουθα πρόσωπα μόνον μέσω ενωμένου νομικού εκπροσώπου:
- Ο προσφέρων πατέρας του παιδιού, δηλαδή ο σύζυγος της μητέρας του παιδιού.
- Οι γονείς του προσφέροντος πατέρα, σε περίπτωση που ο προσφέρων πατέρας απεβίωσε, διατηρώντας το δικαίωμα να κινήσει την αγωγή για παραβίαση της πατρότητας.
- Το παιδί αυτό καθαυτό.
- Η μητέρα του παιδιού.
- Ο άνδρας με τον οποίο η μητέρα του παιδιού είχε σεξουαλική σχέση, ακόμα και αν βρίσκονταν σε διαφωνία με τον σύζυγό της, κατά το χρονικό διάστημα που το παιδί συλλήφθηκε.
Κάθε ένα από αυτά τα πρόσωπα έχει το δικαίωμα να κινήσει αγωγή. Σημειώνεται ότι, ανεξάρτητα από τις ενέργειες των άλλων προσώπων, η συγκεκριμένη αγωγή για παραβίαση της πατρότητας καταθέτεται στο μονομελές πρωτοδικείο σύμφωνα με την ειδική διαδικασία των γαμικών διαφόρων, όπως προβλέπεται στο άρθρο 592 του Κώδικα Πολιτικής Δικονομίας. Όποιος κινεί την αγωγή αναλαμβάνει την επιβάρυνση της απόδειξης ότι η μητέρα δεν συλλήφθηκε από τον σύζυγο της και ότι αυτός δεν είναι ο βιολογικός πατέρας του παιδιού ή ότι, κατά το χρονικό διάστημα της σύλληψης, δεν μπορούσε να συλληφθεί από αυτόν λόγω ανικανότητας, αποχής ή θανάτου του συζύγου της.
Η αναγνώριση της μη σύλληψης της μητέρας από τον σύζυγό της βασίζεται στην εξέταση του DNA. Είναι σημαντικό να σημειώσουμε ότι ο ενάγων μπορεί να χρησιμοποιήσει οποιοδήποτε αποδεικτικό μέσο για να αποδείξει ότι δεν είναι ο πατέρας του παιδιού. Η ιατρική πραγματογνωμοσύνη, ιδιαίτερα με τη χρήση της εξέτασης DNA, παίζει σημαντικό ρόλο στην απόδειξη της πατρότητας σε περιπτώσεις προσβολής αυτής.
Συνήθως, ο δικαστής επιβάλλει τη διενέργεια ιατρικής πραγματογνωμοσύνης, που περιλαμβάνει την εξέταση του DNA, προκειμένου να διαπιστωθεί εάν υπάρχει βιολογική συγγένεια μεταξύ του συζύγου της μητέρας και του παιδιού. Επιπλέον, εάν κάποιο από τα εμπλεκόμενα μέρη αρνηθεί την εξέταση, χωρίς νόμιμο λόγο, τότε οι ισχυρισμοί του αντιδίκου θεωρούνται αποδεδειγμένοι.
Ωστόσο, υπάρχουν χρονικά όρια για την άσκηση αγωγής προσβολής πατρότητας. Συγκεκριμένα, ο σύζυγος της μητέρας χάνει το δικαίωμα να ασκήσει αγωγή μετά από ένα έτος από την απόκτηση γνώσης του γεγονότος που υποδηλώνει ότι δεν είναι ο πατέρας. Επιπλέον, δεν επιτρέπεται η αγωγή προσβολής πατρότητας πέντε χρόνια μετά τον τοκετό, από τον σύζυγο της μητέρας. Τόσο ο πατέρας όσο και η μητέρα του συζύγου χάνουν το δικαίωμα να ασκήσουν αγωγή μετά από ένα έτος από τον θάνατο του παιδιού και τη γέννηση του παιδιού, αντίστοιχα. Το ίδιο το παιδί χάνει το δικαίωμα να ασκήσει αγωγή προσβολής πατρότητας έναν χρόνο μετά την ενηλικίωσή του.
Αυτό που περιγράφετε φαίνεται να είναι μια νομική διάταξη που αφορά την προσβολή της πατρότητας και τα δικαιώματα της μητέρας και του πιθανού πατέρα στο πλαίσιο αυτής της αγωγής.
Η διάταξη αυτή φαίνεται να περιέχει τους εξής κανόνες:
- Η μητέρα μπορεί να χάσει το δικαίωμα να ασκήσει αγωγή για προσβολή της πατρότητας ένα έτος μετά τον τοκετό, εκτός αν υπάρχει σοβαρός λόγος που την οδήγησε να μην ασκήσει αγωγή κατά τη διάρκεια του γάμου.
- Ο άντρας που έχει σαρκική συνάφεια με τη μητέρα χάνει το δικαίωμα να ασκήσει αγωγή δύο χρόνια μετά τον τοκετό.
- Σε περίπτωση που ασκηθεί αγωγή προσβολής πατρότητας και γίνει δεκτή από το δικαστήριο, το τέκνο χάνει την ιδιότητα του τέκνου γεννημένου σε γάμο και αναδρομικά, από τη γέννησή του.
Αυτή η νομική διάταξη φαίνεται να έχει σχεδιαστεί για να προστατεύσει τα δικαιώματα του πιθανού πατέρα και να διασφαλίσει την ακρίβεια στον καθορισμό της πατρότητας μέσω της εξέτασης του DNA. Η αγωγή για προσβολή της πατρότητας φαίνεται να επιτρέπεται εντός περιορισμένων χρονικών ορίων για να διασφαλιστεί η αποκάλυψη της αλήθειας σχετικά με την πατρότητα του παιδιού. Η απόφαση του δικαστηρίου φαίνεται να είναι αμετάκλητη και να έχει σοβαρές συνέπειες στο νομικό καθεστώς του τέκνου.
Αξίζει να σημειωθεί ότι οι νομικές διατάξεις μπορεί να διαφέρουν ανάλογα με τη νομοθεσία της χώρας και την εποχή. Εάν χρειάζεστε περισσότερες πληροφορίες ή νομική συμβουλή για συγκεκριμένες νομικές διατάξεις, θα πρέπει να συμβουλευτείτε έναν νομικό ειδικό που είναι εξοικειωμένος με την ισχύουσα νομοθεσία στη χώρα σας.
