Δικαιώματα πατέρα σε παιδί εκτός γάμου. Ενώ το άρθρο 1510 του Αστικού Κώδικα αναφέρει ότι και οι δύο γονείς έχουν γονική μέριμνα, υπάρχει εξαίρεση για τα τέκνα που έχουν αναγνωριστεί από τον πατέρα αλλά δεν έχουν γεννηθεί ενώ η μητέρα ήταν παντρεμένη. Σε αυτές τις περιπτώσεις, η μητέρα έχει την αποκλειστική γονική μέριμνα, ενώ ο πατέρας παίζει έναν πιο περιορισμένο ρόλο.
Παρ’ όλα αυτά, το οικογενειακό δίκαιο προστατεύει τα δικαιώματα της πατρότητας. Η προστασία της πατρότητας είναι ουσιαστική, τόσο για τον πατέρα που νοιάζεται για το παιδί του, όσο και για το παιδί για να έχει μια σταθερή ψυχολογική ανάπτυξη και να αισθάνεται προστατευμένο μέσα σε μια οικογένεια.
Εξετάζοντας την τρέχουσα νομοθεσία, τέκνα που γεννήθηκαν εκτός γάμου θεωρούνται εκείνα που γεννήθηκαν από μη παντρεμένες μητέρες, παιδιά που δεν γεννήθηκαν κατά τη διάρκεια του γάμου ή εντός 300 ημερών μετά τη λύση του, από γάμους που δεν είχαν νομική βάση ή που η πατρότητα αμφισβητήθηκε και αναγνωρίστηκε ως τέτοια. Είναι σημαντικό να τονίσουμε ότι υπήρξαν αλλαγές στο άρθρο 1515 του Αστικού Κώδικα με το νόμο 4800/2021.
Διαδικασία Αναγνώρισης Παιδιού
Η αναγνώριση ενός παιδιού μπορεί να γίνει μέσω διαθήκης ή μπροστά σε συμβολαιογράφο. Η μητέρα πρέπει να συμφωνήσει, κάνοντας δήλωση μπροστά σε συμβολαιογράφο. Τόσο η δήλωση αναγνώρισης όσο και η συμφωνία πρέπει να γίνονται προσωπικά και χωρίς εξαιρέσεις ή χρονικούς περιορισμούς. Είναι σημαντικό να σημειωθεί ότι η αναίρεση αυτών των δηλώσεων δεν είναι δυνατή, καθώς ο σκοπός είναι η προστασία των συγγενικών δεσμών και η οικογενειακή ισορροπία. Δεν υπάρχει καθορισμένη περίοδος για την εθελοντική αναγνώριση, αλλά σε περιπτώσεις όπου ο πατέρας αρνείται, η μητέρα έχει το δικαίωμα να ζητήσει την αναγνώριση μέσω των δικαστηρίων. Το παιδί μπορεί επίσης να ζητήσει την αναγνώριση, και ενώ για την εθελοντική δεν υπάρχουν περιορισμοί, για τη δικαστική υπάρχουν.
Συγκεκριμένα, η μητέρα έχει πέντε χρόνια από τη γέννηση και το παιδί μέχρι το 19ο έτος της ηλικίας του, δηλαδή ενός χρόνου μετά την ενηλικίωσή του.
Σε περίπτωση που αποδειχθεί, συνήθως μετά από εξέταση του DNA, ότι ο άνθρωπος για τον οποίο υποστηρίζεται ότι είναι ο πατέρας ενός παιδιού, πράγματι είχε σεξουαλική σχέση με τη μητέρα του παιδιού κατά το κρίσιμο χρονικό διάστημα της σύλληψης, τότε η πατρότητά του θεωρείται αποδεδειγμένη. Αυτό το επιχείρημα δεν ισχύει σε περίπτωση που το παιδί που κατέθεσε την αγωγή είναι ήδη ενήλικο και ο πιθανός πατέρας είχε πεθάνει πριν ολοκληρωθεί η αποδεικτική διαδικασία στον πρώτο βαθμό. Ο βιολογικός πατέρας του ανήλικου παιδιού έχει το δικαίωμα να αμφισβητήσει την πατρότητά του δικαστικά, αν η μητέρα αρνείται να συμφωνήσει σε μια εκούσια αναγνώριση. Την ίδια δυνατότητα έχουν και οι γονείς του πιθανού πατέρα, αν αυτός έχει πεθάνει ή δεν έχει νομική ικανότητα, κατά τη διάρκεια της διαδικασίας αναγνώρισης.
Συμπερασματικά, το οικογενειακό δίκαιο προστατεύει τα συμφέροντα του παιδιού, ειδικά όταν αυτό βρίσκεται σε ευαίσθητη ηλικία και χρειάζεται να έχει το δικαίωμα να γνωρίζει τον πραγματικό του βιολογικό πατέρα.
