Άρθρο 20 - (Νόμος 4619/2019) - Λόγοι άρσης του αδίκου

Άρθρο 20 – Ποινικός Κώδικας (Νόμος 4619/2019) – Λόγοι άρσης του αδίκου

1. Εισαγωγή

Το άρθρο 20 του Ποινικού Κώδικα (Ν. 4619/2019) ρυθμίζει τους λόγους άρσης του αδίκου. Ο άδικος χαρακτήρας μίας πράξης νοείται ως η αντίθεση της με τα έννομα αγαθά που προστατεύει η έννομη τάξη.

2. Περιπτώσεις άρσης του αδίκου

Σύμφωνα με το άρθρο 20, ο άδικος χαρακτήρας μίας πράξης αίρεται στις ακόλουθες περιπτώσεις:

Άμυνα (άρθρο 22): Η ενέργεια του δράστη που αποσκοπεί στην αποτροπή άδικης επίθεσης κατά του ιδίου ή τρίτου.
Προσταγή (άρθρο 21): Η ενέργεια του δράστη που αποσκοπεί στην αποτροπή άδικης επίθεσης κατά έννομου αγαθού τρίτου.
Κατάσταση ανάγκης (άρθρο 25): Η ενέργεια του δράστη που αποσκοπεί στην αποτροπή ενός κινδύνου για έννομο αγαθό, όταν ο κίνδυνος δεν δύναται να αποτραπεί με άλλο τρόπο.
Ενάσκηση δικαιώματος ή εκπλήρωση καθήκοντος (άρθρο 20): Η ενέργεια του δράστη που αποτελεί άσκηση δικαιώματος ή εκπλήρωση καθήκοντος που προβλέπεται στο νόμο.
Συναίνεση του παθόντος: Η ενέργεια του δράστη γίνεται αποδεκτή από τον θιγόμενο.
Άλλες περιπτώσεις: Ο νόμος μπορεί να προβλέπει και άλλες περιπτώσεις άρσης του αδίκου.

3. Σημαντικές επισημάνσεις

Η ύπαρξη λόγου άρσης του αδίκου δεν συνεπάγεται αυτομάτως απαλλαγή του δράστη από την ποινική ευθύνη.
Η ύπαρξη ή μη λόγου άρσης του αδίκου κρίνεται σε κάθε περίπτωση με βάση τα πραγματικά περιστατικά και τις συνθήκες τέλεσης της πράξης.
Ορισμένοι λόγοι άρσης του αδίκου (π.χ. άμυνα) μπορεί να αίρουν και τον καταλογισμό, ενώ άλλοι (π.χ. ενάσκηση δικαιώματος) αίρουν μόνο τον άδικο χαρακτήρα.

4. Πηγές