Παράνομη Βία. Στο άρθρο 330 του Ποινικού Κώδικα περιγράφεται το αδίκημα της παράνομης βίας, το οποίο είναι αρκετά συνηθισμένο τόσο στα δικαστήρια της χώρας μας, όσο και στην καθημερινή μας ζωή.
Παράνομη Βία – Άρθρο 330 του Ποινικού Κώδικα (Νόμος 4619/2019)
Σύμφωνα με το άρθρο 330 του Ποινικού Κώδικα (Νόμος 4619/2019), θεωρείται παράνομη βία όταν κάποιος με χρήση σωματικής βίας, απειλή σωματικής βίας ή άλλης παράνομης πράξης ή παράλειψης εξαναγκάζει κάποιον να πράξει, να παραλείψει ή να ανεχθεί κάτι για το οποίο δεν έχει υποχρέωση. Αυτό το αδίκημα τιμωρείται με φυλάκιση έως δύο έτη ή χρηματική ποινή, ανεξάρτητα από το αν ο απειλούμενος αποτελεί το πρόσωπο που απειλείται ή κάποιον από τους συγγενείς του.
Αν η παράνομη βία διαπράττεται εις βάρος ανηλίκου ή ατόμου που δεν μπορεί να υπερασπιστεί τον εαυτό του, εφόσον αυτά τα άτομα βρίσκονται υπό την επιμέλεια ή προστασία του δράστη σύμφωνα με τον νόμο, δικαστική απόφαση ή πραγματική κατάσταση, ή είναι συνεργάτες του δράστη ή έχουν μαζί του σχέση εργασίας ή υπηρεσίας, επιβάλλεται φυλάκιση τουλάχιστον έξι μηνών. Η ίδια ποινή επιβάλλεται επίσης όταν η πράξη διαπράττεται εις βάρος συζύγου κατά τη διάρκεια του γάμου ή συντρόφου κατά τη διάρκεια της συμβίωσης.
Στο πλαίσιο αυτού του αδικήματος, το προστατευόμενο αγαθό είναι η προσωπική ελευθερία του ατόμου και ειδικότερα η ελεύθερη έκφραση της ανθρώπινης βούλησης. Τα στοιχεία που αποτελούν το αδίκημα περιλαμβάνουν τον δράστη, το αντικείμενο του εγκλήματος, την πράξη που προσβάλλει το νόμιμο αγαθό, τον τρόπο ή τα μέσα που οδήγησαν στο αποτέλεσμα της πράξης και την αιτιώδη συνάφεια μεταξύ της πράξης και του αποτελέσματος που προέκυψε. Στο αδίκημα αυτό, ο δράστης μπορεί να είναι οποιοσδήποτε, καθώς ανήκει στην κατηγορία των κοινών εγκλημάτων. Ωστόσο, στη δεύτερη παράγραφο ισχύει ένα ειδικότερο έγκλημα, όπου ο δράστης μπορεί να είναι μόνο ένα πρόσωπο με τις προαναφερθείσες ιδιότητες σύμφωνα με τον νόμο. Αυτό σημαίνει ότι πρέπει να έχει την επιμέλεια, την προστασία ή να συνοικεί με το θύμα, ή να έχει σχέση εργασίας ή υπηρεσίας μαζί του, ή να είναι σύζυγος ή σύντροφος του θύματος.
Σχετικά με τους τρόπους ή τα μέσα που χρησιμοποιούνται στην εκτέλεση της πράξης, πρέπει να υπάρχει είτε σωματική βία, είτε απειλή σωματικής βίας, είτε απειλή άλλης παράνομης πράξης ή παράλειψης. Το δικαστήριο δεν βασίζεται στην αντίληψη του μέσου λογικού ανθρώπου για το εάν υπάρχει απειλή ή όχι, αλλά στην αντίληψη του συγκεκριμένου ατόμου που είναι ο παραλήπτης της απειλής. Επομένως, λαμβάνεται υπόψη η αντίληψη του συγκεκριμένου ατόμου για την απειλή. Το αποτέλεσμα της πράξης από τις ενέργειες του δράστη στην παράνομη βία σύμφωνα με το άρθρο 330 του Ποινικού Κώδικα είναι ο πραγματικός εξαναγκασμός του θύματος να πράξει, να παραλείψει ή να ανεχθεί κάτι. Ο νόμος θέτει την επιπλέον προϋπόθεση της αιτιώδους συνάφειας μεταξύ της πράξης προσβολής και του αποτελέσματος, σύμφωνα με τη θεωρία του ισοδύναμου αιτιοκρατικού συνδέσμου στο ποινικό δίκαιο. Αυτό σημαίνει ότι ο εξαναγκασμός του θύματος, σε πράξη, παράλειψη ή ανοχή, πρέπει να προέρχεται από τις ενέργειες εξαναγκασμού που πραγματοποίησε ο δράστης.
Όσον αφορά τα στοιχεία της υποκειμενικής υπόστασης του εγκλήματος της παράνομης βίας, απαιτείται τουλάχιστον η πιθανότητα εσκεμμένης ενέργειας, συνεπώς εσκεμμένη ενέργεια οποιασδήποτε μορφής για όλα τα στοιχεία της αντικειμενικής υπόστασης του εγκλήματος. Σύμφωνα με το άρθρο 330 του Ποινικού Κώδικα, η ποινή για το συγκεκριμένο αδίκημα είναι φυλάκιση έως δύο χρόνια, ή πρόστιμο, ανεξαρτήτως του κατά πόσο η απειλούμενη βία απευθύνεται κατά του ατόμου που απειλείται ή κάποιου γνωστού του. Στην παράγραφο 2 του άρθρου 330 προβλέπεται ελάχιστη ποινή φυλάκισης έξι μηνών.
Συμπερασματικά
Συνοψίζοντας, πρέπει να τονιστεί ότι η βία σε κάθε μορφή της είναι απαράδεκτη και παράνομη. Δεν είναι τυχαίο το γεγονός ότι ο νομοθέτης έχει καθορίσει σαφή νομοθετική ρύθμιση για το έγκλημα της παράνομης βίας, παρά το γεγονός ότι η παράνομη βία αποτελεί συχνά στοιχείο για τη διάπραξη άλλων εγκλημάτων.
